اما دیدیم که این نگرانی بی‌اساس بود. ماشین بخار نه‌تنها افراد را از کار بیکار نکرد، که فرصت‌های شغلی جدیدی نیز به وجود آورد. ازآن‌پس افراد در مشاغل صنعتی جدیدی ازجمله راه‌آهن و کارخانه‌های تولید انبوه، مشغول به کار شدند. اگرچه موتور بخار جای برخی نیروهای کاری انسانی را گرفت، اما خود این وسیله نیروهای کاری تازه‌ای را می‌طلبید مانند: اپراتورها، مهندسان، تعمیرکاران و …
تقریباً ۲۵۰ سال بعد، این کابوس دوباره تکرار شد. سال ۲۰۱۵ آمازون ۳۰۰۰۰ روبات “کیوا” را خریداری کرده و به‌منظور افزایش بهره‌وری و کاهش نیاز به نیروی انسانی در انبارهای خود به کار بست. دقیقاً در همان برهه زمانی، نیاز به تولید‌کنندگان نرم‌افزار بیش‌ازپیش رشد کرد. تا جایی که پیشگویی “مارک اندرسن” در سال ۲۰۱۱ در آستانه تحقق قرار گرفت: “نرم‌افزار دنیا را می‌بلعد!”
و حالا در آستانه رواج اینترنت اشیا، این نگرانی دوباره مطرح می‌شود. پیش‌بینی می‌شود که بسیاری از مدل‌های کسب‌وکار مبتنی بر IOT، افزایش بهره‌وری را با کاهش نیروی کار انسانی محقق سازند. شرکت‌هایی را می‌بینیم که سطل‌های زباله‌ای با قابلیت اتصال به اینترنت تولید می‌کنند. این سطل‌ها طراحی‌شده‌اند تا با حداقل نیروی انسانی نظافت شهر تضمین شود. این به معنای کاهش نیاز به متصدیان جمع‌آوری زباله است. اکنون پهپادها در مدت‌زمانی نه‌چندان زیاد و با دقت بالا، قادرند اطلاعات هر سایتی را برداشت کنند و این به معنای کاهش نیاز به نیروی نقشه‌بردار است. در حقیقت هر صنعتی که با تجهیزات و الکترونیک سروکار دارد، خواه‌ناخواه ظرف ۱۰ سال آینده باید منتظر این تغییرات باشد.
پس ظاهراً هنوز هم همان سؤالی را از خود می‌پرسیم که اجداد ما قرن هجدهم می‌پرسیدند: آیا تکنولوژی فرصت‌های شغلی را از بین می‌برد؟
خیر!
همین یک ماه پیش شرکت “تارگت” در سایت کاریابی Indeed، آگهی نیاز به یک “مهندس اینترنت اشیا” را منتشر کرد. در توضیح این عنوان شغلی آمده بود که:” … به شخصی نیاز است که راهکارهایی نوآورانه در حیطه بازار مصرف IOT ارائه کند…این شخص باید به کد نویسی و زبان‌های برنامه‌نویسی تسلط داشته باشد…”
شرکت مشاوره تکنولوژی، Janco Associate Inc، “مدیر آی‌اوتی” یا همان IOT Manager را به‌عنوان یکی از سه پوزیشن شغلی جدید، به کتابچه راهنمای خود افزوده است. این شخص مسئولیت پیاده‌سازی، نگهداری و پشتیبانی از سیستم‌های فنی و نقل‌وانتقال داده‌ها را به عهده دارد.
درمجموع می‌توان گفت، IOT همان کاری را می‌کند که تکنولوژی تا به امروز کرده: فرصت‌های شغلی تخصصی را جایگزین فرصت‌های شغلی غیرتخصصی می‌کند. اینترنت اشیا به‌مرور، مشاغل ساده و تکراری را در تمامی حوزه‌های تولید، مدیریت، کنترل کیفی و برنامه‌ریزی حذف کرده و به‌جای آن فرصت‌هایی ایجاد می‌کند که نه‌تنها موفقیت‌های شخصی که موفقیت سازمان نیز به‌واسطه آن تضمین گردد.
خب این فرصت‌های شغلی کدم‌اند؟ و برای کسب این مشاغل،رزومه ما چه چیز کم دارد؟
باید بگوییم که بعضی از این مشاغل آن‌قدر تازه‌اند که هنوز عنوان مشخصی ندارند! و اما اصل مطلب:
امسال سال تولد این عنوان شغلی است. بنا بر پیش‌بینی Machina Research، امسال از ۵۰۰ شرکت برتر فهرست نشریه “فورچون” حداقل یک شرکت یک مدیر ارشد اینترنت اشیا استخدام خواهد کرد.
مطالعات نشان می‌دهد که بیش از نیمی از کسب‌وکارهای انگلستان، در نظر دارند که ظرف ۱۲ ماه آینده یک مدیر ارشد اینترنت اشیا استخدام کنند. گذشته از آن، در بخش آموزش، صنایع تلکام و فروش نیز قرار بر سرمایه‌گذاری است.
خب! کار مدیر ارشد اینترنت اشیا چیست؟
مدیر ارشد اینترنت اشیا، مسئول تصمیم‌گیری‌های فنی است که سکان حرکت کسب‌وکار را جهت می‌دهند. این شخص استراتژی IOT شرکت را ایجاد کرده و تکنولوژی جدید را برای حصول نتیجه به کار می‌بندد. مدیران ارشد آی‌اوتی، بر روند توسعه ابداعات و محصولات IOT نظارت داشته و مسئول جمع‌آوری داده از دستگاه‌های IOT، تجزیه‌وتحلیل داده‌ها و تصمیم‌گیری بر مبنای آن‌ها هستند.
ارتباطات مؤثر، می‌تواند عامل برتری در این جایگاه باشد. یک مدیر ارشد اینترنت اشیا باید بتواند ارتباطات مؤثری با سایر مدیران برقرار کند تا ورای مخالفت‌ها و پس زدن‌ها، بودجه IOT شرکت را تأمین سازد. گذشته از آن باید با مدیر ارشد تکنولوژی، مدیر ارشد اطلاعات، مهندسان و تیم تولید نیز همکاری و روابط نزدیکی داشته باشد.
متخصصان جدیدی را برای ارائه راهکار در کسب‌وکار آی‌اوتی خود استخدام کرده‌اید. چه کسی باید بر آن‌ها نظارت کند؟
برخی از کسب‌وکارها، عده‌ای متخصص IOT استخدام کرده و از آن‌ها می‌خواهند چیپ‌ها و سنسورهای جدید را بررسی کرده و به نحوی در کسب‌وکار آن‌ها به کار ببندند. اما این شیوه درستی نیست. تکنولوژی باید بر مبنای نیازها به کار بسته شود، نه برعکس!
توصیه می‌کنیم به‌جای استخدام متخصصان آی‌اوتی برای نظارت بر پروژه‌ها، طراح کسب‌وکار آی‌اوتی استخدام کنید. شخصی که فرصت‌های بازار کسب‌وکار را شناسایی کرده، برای آن راهکار آی‌اوتی ارائه داده و تکنولوژی‌ای را سرهم‌بندی می‌کند که پاسخگوی نیاز بازار است. باید بپذیریم که تکنولوژی بدون بازار مصرف محکوم‌به نابودی است.
یک طراح کسب‌وکار آی‌اوتی، دارای دو ویژگی بارز است:
کسی را استخدام کنید که اول، در حل مشکلات کسب‌وکار و دوم، در ارائه راهکارهای آی‌اوتی مهارت داشته باشد. تنها شرکت‌هایی موفق خواهند بود که “بیزنس مدل” های درستی را دنبال و بهترین تجربه کاربری را خلق می‌کنند.
این اصطلاح، به افرادی اطلاق می‌شود که با هر دو بخش front-end و back-end تکنولوژی‌ها آشنایی دارند. به بیان ساده‌تر، این‌ها متخصصانی همه‌فن‌حریف‌اند که به زیرساخت‌ها، پایگاه‌های داده، کدهای بک-اند ( Ruby، Python، Java و … ) و کدها فرانت-اند (JavaScript، HTML، CSS و …) آشنایی دارند.
خوب است! اما برای دنیای اینترنت اشیا کافی نیست! محصولات آی‌اوتی، همان سیستم‌های بک-اند و فرانت-اند مطرح در وب و اپلیکیشن را دارند با این تفاوت که اینجا پای سخت‌افزار هم در میان است. این یعنی اینکه متخصص همه‌فن‌حریف شما باید همه‌فن‌حریف تر باشد! یک طراح محصول (توسعه‌دهنده) آی‌اوتی باید علاوه بر موارد فوق، دانش الکتریکی و مکانیکی هم داشته باشد.
شاید این آدم، افسانه‌ای به نظر برسد اما وجود دارد! طی ۱۰ سال گذشته، بسیاری از افراد با مدارک مهندسی کامپیوتر، سیستم و … به منظور کسب درآمد بیشتر، در حوزه وب و موبایل مشغول به کار شدند.
به گزارش ITCareerFnder، مهندسی سخت‌افزار و طراحی UI/UX دو مهارت موردنیاز در حوزه توسعه IOT به شمار می‌روند. مهندسانی که به سخت‌افزار و وب تسلط دارند، حالا با گسترش آی‌اوتی شاهد افزایش فرصت‌های شغلی و پایه درآمد خود خواهند بود.
در یک افق کوتاه، شاید تکنولوژی مشاغل زیادی را کنار بزند. اما بی‌شک در افق بلندمدت؛ هنگامی که جایگاه خود را پیدا کرد؛ فرصت‌های شغلی زیادی را فراهم می‌آورد. IOT هم از این قاعده مستثنا نیست. اکنون نیز درست مانند انقلاب صنعتی، به‌جای ترس از دست دادن شغلمان بهتر است فرصت‌های IOT را بشناسیم و مهارت‌های خود را بر مبنای آن گسترش دهیم. مشاغل بهتر و درآمد بیشتری در انتظار ما است!
http://ciot.ir/?p=3593
منبع:.iott
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
