اینترنت اشیاء (IoT) با استفاده از میکروحسگرها و میکروپردازشگرهایی ساخته می‌شود که بدون سیم و با استفاده از یک منبع تولید انرژی بسیار کوچک کار می‌کند. این فناوری موجب می‌شود که تمام اجسام پیرامون ما به صورت شبکه‌ای وسیع در آید. پیش بینی‌های نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۲۰ بیش از ۳۰ میلیارد جسم به صورت آنلاین در می‌آید.
زمانی که این شبکه‌ای شدن با هوش مصنوعی ترکیب شود، نتایج جالب توجهی بدست می‌آید مثلا تصور کنید زمانی که فرد به خانه خود می‌رسد درهای خانه به صورت هوشمند باز می‌شود یا ابزار کاشته شده در بدن، در صورت افزایش احتمال بروز یک مشکل قلبی سریعا با پزشک ارتباط می‌گیرد.
در حال حاضر دانشمندان به دنبال کوچک کردن حسگرها هستند به طوری که نانوحسگرها جای خود را در این فناوری باز می‌کنند. این کوچک‌سازی ادوات و نانومقیاس شدن آنها اولین گام در مسیر رسیدن به اینترنت اشیاء نانو (IoNT) است. فناوری که می‌تواند دنیای پزشکی را دگرگون کرده و روی باقی حوزه‌ها نیز تاثیرگذار باشد.
بخشی از پیشرفت‌های انجام شده در این حوزه با توسعه نانوحسگرهای زیستی انجام شده است. در واقع زیست‌شناسی سنتزی برای اصلاح اورگانیسم‌ها منفرد نظیر باکتری‌ها به کار گرفته شده است. محققان به دنبال ساخت زیست‌کامپیوتر با استفاده از DNA و پروتئین هستند تا بتوانند ترکیبات شیمیایی از پیش تعیین شده‌ای را شناسایی کنند یا اطلاعاتی را ذخیره‌سازی کنند. شرکت سینلوجیک یکی از شرکت‌های فعال در ماساچوست بوده که روی تجاری‌سازی رشته‌های محاسبه‌گر استخراج شده از باکتری کار می‌کند. با این روش می‌توان اختلالات متابولیکی نادر را شناسایی کرد. فرای پزشکی، این نانوحسگرهای سلولی می‌توانند در کشاورزی و داروسازی استفاده شوند.
برخی نانوحسگرها نیز از مواد غیرزیستی نظیر نانولوله کربنی ساخته می‌شود که نقش نانوآنتن بی‌سیم را ایفا می‌کند. از انجایی که ابعاد این نانوحسگرها بسیار کوچک است می‌توانند اطلاعات را از میلیون‌ها نقطه جمع‌آوری کند. حرکت از سوی نانوحسگرهای هوشمند به سوی IoNT اجتناب ناپذیر است اما چالش‌هایی نیز وجود دارد. برای مثال حسگر باید بتواند انرژی خود را، خودش تامین کند تا امکان انتقال سیگنال به اینترنت بوجود آید. مسئله دیگر ایمنی و امنیت است به طوری که اگر این ابزارها در بدن کاشته شده باشد باید سمی نبوده و سیستم ایمنی بدن نسبت به ان حساس نباشد. باید بتوان نانوحسگرها را با قیمت کم تولید کرد. در قدم بعد باید میلیون‌ها حسگر را به صورت شبکه‌ای کنترل کرد و اطلاعات ارائه شده از آن را پردازش کرد.
منبع : http://www.scientificamerican.com/article/the-internet-of-things-goes-nano
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
تصویر امنیتی *
